De jonge Gentse hystorica Lisa Demets haalde op 7 juli Jan Breydel van zijn voetstuk in een gesmaakte voordracht in het Vrijzinnig Huis Koksijde

Lisa Demets onderzoekt hoe de beeldvorming is kunnen ontstaan van een Frans-Vlaams (taal)conflict, dat in ons collectief geheugen is blijven hangen.

In de 19de eeuw waren er de Breydelcommissies (1867 -1887) met als voorzitter Henri Conscience, wiens roman “De Leeuw van Vlaanderen” zo populair was dat men een fictief wapenschild van Breydel heeft ontworpen, dat op het standbeeld in Brugge prijkt. Paul Breydel, die geadeld werd en zich Breydel de Groeninghe mocht noemen, linkte zijn familiegeschiedenis aan Jan Breydel. In 1987 kwam er een nieuw wapen met 3 gebreidelde paardenhoofden, dat van ene Jacob Breydel (overleden in 1416).

In werkelijkheid ging het om een dubbel conflict, dat niets met taal te maken had : tussen leenman en leenheer en een socio-economisch conflict tussen patriciërs (leliaerts, aanhangers van de koning), en de ambachten (liebaerts of clauwaerts, aanhangers van de graaf).

Hoe is de beeldvorming kunnen ontstaan van een Frans-Vlaams (taal)conflict, dat in ons collectief geheugen gegrift is ?
De “herinnering” aan een Frans-Vlaams conflict stond al in de 15de eeuw op de politieke agenda. De politiek getinte kroniekschrijving speelde hier een sleutelrol. Onmiskenbaar droeg het succes van Henri Consciences bestseller “De Leeuw van Vlaanderen” daar een flink stuk toe bij.

Nog een mythe : er was geen Jan Breydel, leider van de slagersgilde, op het slagveld aanwezig. In de Vlaamse steden waren verschillende ambitieuze families Breydel die hun naam verbonden aan een rol in het conflict om hun politieke carrière vooruit te helpen.

(verslag: Robert Claes)