De lezing door Jenny Vanlerberghe was een succesvolle start van het 2e semester 2022 voor Mensen & Wetenschap Westkust, i.s.m. Vermeylenfonds en Willemsfonds
Een topper - 54 aanwezigen in het Vrijzinnig Huis Koksijde – om te komen luisteren naar de lezing van Mevrouw Jennie Vanlerberghe over “Vrouwen in Afghanistan”.
Spreekster kan bogen op een rijke en diverse loopbaan als journaliste, auteur en vrouwenrechtenactiviste. Haar strijd tegen onrecht heeft zich gefocust op de vrouwenrechten in een aantal landen.
In 1990 was zij in de Westvlaamse hoofdstad van de vrede, Ieper, oprichter van “Moeders voor Vrede”, de Belgische tak van “Mothers for Peace”. Het bleef niet bij woorden; ze was actief in het vroegere Joegoslavië, Somalië, Zuid-Afrika en eveneens in Afghanistan. Over haar ervaringen in laatstgenoemd land ging haar lezing op donderdag 13 oktober 2022.
De achterstelling van de vrouwen in Afghanistan is traditioneel, maar het zijn vooral de taliban die de toestand op de spits hebben gedreven. Het leven aldaar is voor de vrouwelijke bevolking is onmenselijk geworden.
Vrouwen mogen niet naar een mannelijke dokter, worden vanaf hun 9e jaar uitgehuwelijkt, mogen niet praten noch lachen in gezelschap van mannen en veel meer. Bovendien is het huiselijk geweld schering en inslag. De bekende boerka is het symbool van de uitsluiting van de vrouwen.
Met de steun van Belgische vrouwenorganisaties richtte Jennie Vanlerberghe samen met enkele vriendinnen in 2002 een “vrouwenhuis” op in een dorp op een dertigtal km van de hoofdstad Kaboel. Er was veel geduld en vooral veel diplomatie nodig om dit project aanvaardbaar te maken voor de lokale bevolking.
Jonge meisjes kregen praktische wenken inzake gezondheidszorg, leerden naaien en kregen psychologische bijstand.
Hun “school” was een lokaal waar ze samen gezellig bij elkaar op een tapijt zaten. Ze leerden lezen en schrijven, alsook zich behelpen in het Engels. Jennie Vanlerberghe organiseerde schriftelijke contacten met meisjes uit Vlaanderen. De brieven werden door de organisatie zelf aan de deelnemers bezorgd. Het opende nieuwe horizonten voor hen.
De bedoeling was ook de meisjes de mogelijkheid te bieden zich voor te bereiden om geld te verdienen en zodoende zich min of meer onafhankelijk op te stellen. Sommigen werden zelfs voorbereid om universitaire studies aan te vatten.
Het succes van dit project – ondertussen was de school uitgebreid tot 12 klasjes in 2021 – was blijkbaar gegarandeerd.
Maar dan kwam de ellende. President Trump besliste de Amerikaanse troepen uit Afghanistan terug te trekken en organiseerde een voorafgaande bijeenkomst in Doha, met niet de president noch met de Afghaanse regering, maar met de taliban. Hij ging uit van de illusie dat deze een deel van de Westerse cultuur in hun land zouden behouden.
Niets bleek minder waar en een deel van het personeel dat betrokken was bij het project vluchtte naar België waar Jennie Vanlerberghe de opvang en de integratie organiseerde. Deze mensen werden versneld als politieke vluchtelingen erkend en weten de vrijheid bij ons op prijs te stellen.
Ondertussen wordt gehoopt dat de toestand in Afghanistan enigszins opklaart en dat het project kan heropgestart worden. Educatie is prioritair en een noodzakelijke voorwaarde voor de ontwikkeling van vrouwen. Hoop blijft behouden maar de weg is lang.
Na het beantwoorden van enkele vragen dankte Jennie Vanlerberghe het publiek voor de belangstelling en de volgehouden aandacht.
Zij kreeg afsluitend een daverend applaus.
(verslag: Marc Mortier)
