Op donderdag 10 november 2022 kwamen niet minder dan 66 belangstellenden bijeen om te luisteren naar een lezing over “Asiel en Migratie”, georganiseerd door Mensen & Wetenschap Westkust i.s.m. Vermeylenfonds en Willemsfonds.
Voor deze lezing kon een beroep worden gedaan op een echte “ervaringsdeskundige” in de persoon van de heer Bob Pleysier, voormalig directeur van het “Klein Kasteeltje” en later van Fedasil, het federaal agentschap voor de opvang van vluchtelingen.
In een meer dan een uur durende uiteenzetting gaf de spreker een overzicht van de ontwikkeling van de asiel- en migratieproblematiek, zowel wereldwijd, als in Europa en in België.
Over de wereld verspreid telt men thans meer dan 89 mio vluchtelingen voornamelijk ingevolge oorlogsomstandigheden, maar nu ook meer en meer als gevolg van de klimaatveranderingen (overstromingen, woestijnvorming, enz.)
Zijn focus richtte hij vervolgens op Europa, meer bepaald de Europese Unie.
Diverse maatregelen met wisselend succes. De uitbouw van Frontex, met ongeveer 10.000 leden, moet de buitengrenzen van de Unie bewaken; reddingsoperaties voornamelijk in de Middellandse Zee moet verdrinking van bootvluchtelingen voorkomen. Tenslotte is er het (ontwerp van) spreidingsplan van de vluchtelingen/asielzoekers over de 27 lid-staten. Hier stellen we een gebrek aan solidariteit vast; sommige staten weigeren mensen op te nemen, andere voeren zware ontradende maatregelen in om gegadigden buiten hun land te houden. Terecht wordt Europa met de vinger gewezen. Doeltreffende maatregelen zijn noodzakelijk.
België is een voorbeeldige leerling en het is niet zo volgens de spreker dat de opvangcapaciteit is bereikt.
Een versnelde procedure voor de erkenning van de asielzoekers en een opvolging van het verwijderen van uitgeprocedeerde kandidaten zou ruimte vrijmaken voor nieuwe asielzoekers, hetgeen de schrijnende beelden van jonge moeders met kinderen die in open lucht moeten overnachten tot het verleden zou doen behoren. Hij brengt hulde aan een aantal initiatieven die de acties van de overheid ondersteunen.
Op wereldniveau zou er een preventieve aanpak moeten komen om de gegadigden op te vangen in de eigen regio of althans buiten de grenzen van de EU. Als voorbeeld de subsidies aan Erdogan om in Turkije vluchtelingen uit Syrië op te vangen. De heer Pleysier droomt zelfs luidop van het ontwikkelen van een nieuwe stad voor de vluchtelingen in Noord-Afrika.
Als ervaringsdeskundige weet hij zijn publiek te boeien met een gedetailleerde uiteenzetting over de procedure die in ons land wordt gevolgd en antwoordt hij op een aantal kritische vragen en opmerkingen uit het publiek omtrent o.m. de toestroom en de opvang van jonge adolescenten, de mogelijke transfers naar de landen van oorsprong en de gevolgen van de toegestane gezinshereniging.
Belangrijk is aan te stippen dat deze jongeren verplicht aan voogdij worden onderworpen en dat vrijwilligers zich kandidaat kunnen stellen en maximaal 5 jongeren begeleiden inzake opvang, huisvesting, onderwijs en alle administratieve verplichtingen.
Aan het einde van de lezing wordt aangevoeld hoe diepmenselijk de drama’s zijn die zich afspelen. Holle slogans zullen de problemen niet oplossen. Maar informatie van en communicatie met de bevolking kunnen heel wat problemen voorkomen.
(verslag: Marc Mortier)
